Tineke Beekman - Oudijk

Allereerst gecondoleerd met het verlies van jullie (schoon)moeder en oma.  Ze laat een lege plek achter. Het gemis zal groot zijn. Jullie hebben nu geen ouderlijk huis meer. Ik bewaar goede herinneringen aan haar. Zoals deze; Toen ik op de lagere school zat heb ik een keer bij jullie gegeten. Het menu was witlof met ham en kaas uit de oven. Zulke heerlijke witlof had ik nog nooit geproefd! Het was zo heerlijk klaargemaakt. Het is me altijd bijgebleven. Als je haar zag, wilde ze weten hoe het met je ging. Oprechte interesse in de medemens. Jammer dat de communicatie minder werd door haar gehoorverlies. 
Ik wens jullie de komende tijd sterkte toe.

Heleen van de Pol
 

Lieve kinderen en kleinkinderen van Tineke
Hierbij willen wij jullie condoleren met het overlijden van jullie Moeder en Oma. Wat zal het moeilijk zijn jullie moeder te moeten missen. Hopelijk vinden jullie kracht en liefde bij elkaar. Wij blijven Tineke herinneren als een rustig en betrouwbaar vriendinnetje waar we graag gingen spelen. Vanaf ons vijftigste hebben we onze vriendschap weer opgepakt, wat heel waardevol was. Helaas kunnen wij, door lichamelijke  beperkingen niet aanwezig zijn bij de uitvaart, maar ingedachten zijn wij bij jullie.

Lieve groet en heel veel sterkte, Janny en Adrie

p.s. deze foto is gemaakt op ONS schoolplein 

Beste familie

Gecondoleerd met het verlies van Tineke. Ik ken Tineke van de Immigratie- en Naturalisatiedienst (collega). Ik heb haar leren kennen als een vriendelijke, wijze en interessante vrouw en trotse (o)ma. Wist altijd verhalen te vertellen. Aan de eettafel in een restaurant vertelde zij over haar kinderen en kleinkinderen. Heel erg trots. We hebben best wel veel etentjes gehad in de afgelopen jaren. 

Veel sterkte in deze tijd.

Van harte gecondoleerd met het verlies van (tante) Tineke 

Veel sterkte de komende tijd 

Beste familie Beekman, verdrietig wil ik jullie hierbij condoleren met het verlies van jullie moeder, schoonmoeder en oma. Ikzelf en ook Ria en Alie (eerste maandagvriendinnen)hebben 'n fijne en lieve vriendin verloren.Jaren geleden kwam Tineke, samen met Janny,op de gym. in het Oude Raadhuis in Rijswijk.Wij hebben daar leuke jaren gehad en kwamen ook 1 keer in de maand samen bij V. en D., later weer in de Hema, voor 'n gezellige lunch.De laatste paar maanden moest Tineke het weleens af laten weten vanwege haar gezondheid. Maar ze was dapper en 'n doorzetter en we zijn blij dat ze de laatste keer, de eerste maandag van april, er ook bij was om thee te drinken bij Alie in het verzorgingshuis Vredenburch. Tineke was toen gekomen op haar scootmobiel vanuit Delft naar Rijswijk. Dit is nu een hele mooie en fijne herinnering aan haar. En ik vond het heel erg knap van haar om zo door te zetten, ondanks dat haar gezondheid  redelijk goed was en het wel toeliet om te komen, zei ze zelf. We zullen aan haar blijven denken als een opgewekte, leuke, positieve lieve vriendin. En iedere eerste  maandag van de maand zullen wij 3-tjes zeker extra aan haar blijven denken. Lieve familie van  Tineke, wij wensen jullie van harte heel veel sterkte en kracht  voor de komende moeilijke tijd en blijf positief, want dat was Tineke ook.

Hartelijke groeten van Ria, Alie en Wil.

Lieve Tineke,

Dank voor onze jarelange waardevolle kontakten.

Liefs,

Netty

Allereerst wil ik de kinderen en kleinkinderen condoleren met het grote verlies.

Ik heb Tineke leren kennen in ‘s-Gravenzande. De vrouw van de dominee daar stelde voor dat Tineke en ik eens moesten afspreken. Ze dacht dat we het goed met elkaar zouden kunnen vinden. Dat bleek inderdaad het geval! Vele koffieochtendjes volgden. Ook toen ik verhuisde naar Twello bleven we elkaar zien.  In het midden van het land spraken we dan af om te gaan fietsen of wandelen. Tijdens een lunch op één van die tochten zei een mevrouw tegen ons: ”Zeker zusjesdag?”

Die benaming hebben we er in gehouden omdat we dat ook zo voelden.

Ik zal Tineke ontzettend missen. Ze was lief, trouw en klaagde nooit. Was optimistisch…. Een fijne vriendin!

Wil Visser

Een  gymnasiumklas van uiteindelijk twee meisjes en twee jongens. We deden eindexamen in 1960 en zijn sindsdien met elkaar in contact gebleven. De laatste jaren is dat contact intensiever geworden. We hielden jaarlijks een reünie waarbij we herinneringen aan vroeger uitwisselden zoals verhalen over leraren en klasgenoten, ‘s morgens vroeg tomaten plukken en zwemmen in De Gouwe. We vertelden elkaar over onze gezinnen en (klein)kinderen. Net als wij, Bertie, Huls Jan van der Klis en Leen van den Heuvel,  beleefde Tineke dat zeer intensief. Het was een vriendschap op afstand geworden die veel voor haar en voor ons betekende. 
Onze samenkomsten waren vrolijk. Zo vrolijk dat een ober in Hotel De Zalm eens informeerde of we twee stelletjes waren. 

We kenden Tineke als een sportieve  meid die haar lichamelijke tegenslagen dapper en zo opgewekt mogelijk verdroeg. De laatste tijd werden de berichten beklemmender. Tineke realiseerde zich de eindigheid van het leven goed en we bewonderden de dapperheid waarmee ze doorging.

We zullen haar heel erg missen.
 

Soms zijn het juist de kleine gebaren die een blijvende indruk achterlaten.

Mevrouw Beekman woonde jarenlang bij ons in de straat. We spraken elkaar niet vaak – meestal bleef het bij een vriendelijke “hoi” of “dag” in het voorbijgaan. Maar toen onze zoon, Arno, geboren werd en we iedereen in de straat een geboortekaartje stuurden, stond zij op een dag aan de deur. In haar hand een boekje: De Redding van Dick Bruna.

Dat boekje bleek een schot in de roos. Het werd eindeloos voorgelezen, meegesleept, en stukgelezen. Arno en Nicole kenden het woord voor woord uit hun hoofd. Het verhaal over bootjes en water paste perfect bij ons huisje aan het haventje.

Onze gedachten zijn bij haar familie, en in het bijzonder bij mijn collega Joost. We wensen jullie veel sterkte en troost in de herinneringen aan wie zij was.

Met oprechte deelneming,
Ellen Soeteman, Ruud, Arno & Nicole (LBS37)