John Janse
Je wilde nog zoveel,
maar had niet meer de kracht
je ziekte had je volkomen in zijn macht.
Je was zo moe, je hebt je strijd gestreden.
Al je zorgen en verdriet
behoren nu tot het verleden.
Rust nu maar uit,
je bent nu bevrijd uit je lijden.
Maar ach, wat is het zwaar
van jou te moeten scheiden.
maar had niet meer de kracht
je ziekte had je volkomen in zijn macht.
Je was zo moe, je hebt je strijd gestreden.
Al je zorgen en verdriet
behoren nu tot het verleden.
Rust nu maar uit,
je bent nu bevrijd uit je lijden.
Maar ach, wat is het zwaar
van jou te moeten scheiden.
Uitvaartinformatie
John is in uitvaartcentrum Haagse Duinen, Wijndaelersingel 1 in Den Haag, waar je hem gedag kunt zeggen op zondag 2 maart van 13.00 tot 13.30 uur.
Wij vinden het fijn om samen met jullie John te herdenken. Dit gaan wij doen in aula Pioenroos van crematorium Ockenburgh, Ockenburghstraat 21 in Den Haag, op dinsdag 4 maart om 12.00 uur.
Na afloop komen wij samen in Brasserie Goudenregen, Ockenburghstraat 21
in Den Haag
Vul uw e-mailadres in en wij sturen u een herinnering.
Later een bericht plaatsen?
Mail mij een herinnering
Mail mij een herinnering
Als goochelaar mocht ik John verbazen. Wat een plezier had hij.
John je zal gemist worden.
Astrid en verdere familie heel veel sterkte.
Jeremy en Cinthia
Rust zacht john
Wens astrid en de familie veel sterkte in deze moeilijke periode
dag lieve jongen ik zal je erg missen de vakantie die we met ze allen hadden en jij altijd zat te vissen daar zal ik nog vaak aan terug denken .
je paps en mams
.
Lieve john
Ik heb me je mogen werken
Dit was altijd gezellig en leuk
Rust zacht
Sterkte voor iedereen
Bijna 35 jaar geleden mocht ik (Mary) met jou, Astrid en je schoonouders mee op vakantie naar Centerparcs. Wat ik me kan herinneren was het een leuke tijd geweest. Veel gelachen en gezwommen en nog veel meer. Je vond het fijn om op vakantie te gaan bij Centerparcs. Dit deed je met Astrid en je schoonouders gingen natuurlijk ook mee. Je hield erg van vissen en als je dan terug was, vertelde je Astrid wat je allemaal gevangen had. John, je bent niet meer onder ons maar ik ben blij dat ik je heb leren kennen. Nu heb je rust.
Lieve John
Wat heb jij gestreden.
Ga je praatjes missen als je je wandeling maakte met je vrouwtje en je honden kind.
Laatst hoe ziek je was deed je zelfs nog mee met halloween .!
Je heb nu je rust geen gedoe meer aan je lichaam.!
Rust zacht lieve John.!
Wij houden je vrouwtje in de gaten .!
Liefs de gekke buurtjes
Dag John
Je hebt gevochten en gestreden als een Leeuw, en nu heb je rust, maak om je zusje en Astrid geen zorgen dat komt goed
Je Zwager Rene Markus
Rust zacht John heb altijd leuk met werk en gelachen nu gaan we missen en Astrid heel veel sterkte en de familie ook heel veel sterkte groetjes nathalie
John je was een hele tijd een goede lieve collega met je vrouwtje samen.
Ik wens astrid en na bestaande heel veel sterkte met het verlies van john
Lieve John
Wat ga ik jouw missen geen films meer samen kijken. Niet meer gewoon met je praten .Elke Dag mis ik je meer . Je stond altijd voor me klaar bedankt daarvoor
Rust zacht Grote broer.
John je was een toffe gozer je hebt keihard gestreden tegen je lichaam maar helaas ging het steeds slechter daarom ben ik nog blij dat ik 2 keer bij jou in het ziekenhuis ben geweest. Ik zou je erg missen vriend .
Dag buur John,
Gestreden dat heb je zeker!
Met je kracht zul je altijd bij Astrid zijn. Dat zal ze nodig hebben. Maak er wat fijns van waar je nu ook gaat.
Bey; FreeMier
Onze oprechte deelneming met dit zwaar verlies. Heel veel sterkte toegewenst, in deze moeilijke tijd. Helaas is john veel te vroeg moeten gaan.
Aan de dichte familie en in het bijzonder, Astrid.
Heel veel sterkte.
Mijn naam is Süleyman Erkul.
Ongeveer tien jaar heb ik John mogen meemaken als collega bij ‘Den Haag werkt.’
We ontmoetten elkaar bij ‘Den Haag werkt’ in de Zilverstraat.
Daarvóór was John als voorwerker werkzaam geweest in de kassen in het Westland en ik was gedetacheerd bij Connexxion (toen dat nog zo heette)
John kwam te werken bij ‘GROEN’ en onderhield met collega’s het Malieveld, het Haagse Bos, recreatieplekken en kinderspeelplaatsen, vooral in stadsdeel Haagse Hout.
Ik bracht als chauffeur de medewerkers naar de verschillende werkplekken.
Later werd ik voorwerker en was ik vanuit de SW ook enkele jaren lid in de ondernemingsraad.
John kwam altijd graag een praatje maken en vroeg ook te helpen bij ingewikkelde brieven waarin hij vastliep én….. en of ik misschien iets kon betekenen in de OR.
Soms wilde hij gewoon vertellen wat hem bezig hield.
Toen ik op andere locaties kwam te werken belde hij me regelmatig op.
Deze contacten bleven altijd bestaan.
Wanneer ik John op het werk vroeg om iets te doen zei John:
‘Dat doe ik graag voor jou.’
Toen John zich bijna een jaar geleden niet goed voelde vroeg hij aan mij “Kan ik met deze kwaal wel thuis blijven? Soms kan ik het niet opbrengen.”
Hij had zware hoestaanvallen.
Ik adviseerde toch echt naar de huisarts te gaan
De huisarts bleef eerst pijnstillers voorschrijven.
Uiteindelijk meldde John zich ziek.
Maar hij kwam ook weer terug om toch te proberen of het zou lukken.
Het lukte niet!
John had het benauwd en de huisarts stuurde hem toen naar het ziekenhuis om foto’s te laten maken.
Toen bleek dat hij ernstig ziek was en hij moest zware kuren ondergaan.
John belde regelmatig om te vertellen hoe het ging, wat de uitslagen waren en welke behandelingen hij ging krijgen.
Het leek wel of hij alle behandelingen wilde accepteren, want John wilde nog zoveel uit het leven halen.
John belde ook om te vertellen op welke afdeling en kamer hij was opgenomen. Hij wilde dus echt in contact blijven en stelde bezoek op prijs.
Ondertussen was ik meer geworden dan zomaar een collega.
Ik zocht hem op in het ziekenhuis en later ook thuis.
Astrid hield me op de hoogte als John zelf niet kon bellen om te vertellen wat er uit de gesprekken met de artsen kwam.
Wat moeilijk - als je je dan steeds meer machteloos voelt,
Dat liet Astrid merken.
Zeker rond Kerstmis. Ik kwam thuis op bezoek. John en Astrid hadden toen ook een zus en zwager op bezoek.
Ik zei ‘Zo, wat een mooie kerstboom hebben jullie in de kamer staan.’
John zei – kijkend naar de Kerstboom – “Misschien is dit wel de laatste keer
dat ik Kerstmis mag vieren.”
Dat was een emotioneel moment.
John wist het wel – maar tegelijk hij wilde nog niet.
Meer dan eens zei hij: ‘Ik wil nog….ik wil nog…’
Er viel nog veel uit het leven te halen, uit hobbies ook.
Dat zien we op de foto die op de kaart bij zijn overlijden staat.
Door de tekst heen zien we hoe John succes had bij het vissen.
Maar wat John vooral nog uit het leven wilde halen was het leven met Astrid samen en met de familie en vrienden waar hij het goed mee had.
Ik ben dankbaar dat John, en ook jij Astrid, mij zo in vertrouwen hebben genomen.
Dat jij Astrid én de familie veel steun en troost mogen ontvangen.
Johnie wordt niet vergeten.
Lieve (oom) john,
We gaan je missen. Maak het leuk daarboven en vang er heel veel grote vissen. Net zoals je dat ook altijd in de eemhof deed. De laatste keer daar zijn we met zn viertjes wezen zwemmen . Dat was superleuk. Xxx saskia en tom
Lieve Oom,
Geen woorden kunnen beschrijven hoe erg ik je mis.
Hoe erg ik het ook vindt dat we afscheid van je moesten nemen, denk ik dat dit wel beter is. Je hebt geen pijn meer.
We houden heel veel van je.
Liefs,
Wat hebben wij genoten van de visites als jullie vakantie hadden op de Eemhof.
Vooral gelachen om het vissen van John, wat voor hem zijn hobby was. Hengel aan de kant, John voor de televisie, dan ging het belletje af. John schoot in zijn sloffen, rende naar de waterkant, brak zijn nek bijna over de hond, stond op en rende door naar de hengel. Das pech, vis weg en John diep teleurgesteld.
Tussen de middag brood ZONDER boter, anders lustte John het niet. 's-Avond lekker aan de BBQ en lekker koffie na.
Ook was John samen met met Pa altijd aan het sjouwen en klussen in huis en tuin, want de tuin moest tiptop in orde zijn.
Dit zullen wij nooit vergeten.
Hennie en Dirk