Wim Plugge

Wij houden het bij een foto , dat zegt meer dan de duizend woorden om uit te leggen hoeveel wij van Wim hielden.
 

Fietsen met Wim was op meerdere manieren een speciale belevenis; als je naast hem fietste wist hij over alles wel iets te vertellen, hoe het landschap was ontstaan waar we doorheen fietsten, de geschiedenis van een kasteeltje dat we passeerden. Zelfs de voetbaluitslagen en standen van alle amatuerclubs uit de hele regio kon hij zo opnoemen.

Het zal stil zijn op de fiets, we zullen Wim erg missen.

Heel veel sterkte van Gerrie en Henk

Door Wim in ongeveer 1976 in mijn poëzie album geschreven.

Lieve Henny, Astrid, Marcel en kleinkinderen, 

Allereerst gecondoleerd met het verlies van jullie Wim.

Helaas kunnen wij niet aanwezig zijn bij het afscheid van Wim a.s. donderdag vanwege onze vakantie.

Maar onderstaand een paar mooie en fijne herinneringen die ik aan Wim, een sympatieke collega, heb, ook Renée heeft goede herinneringen aan hem.

De precieze datum dat ik Wim voor het eerst leerde kennen weet ik niet meer.

Allereerst onze tijd samen op FAO, waarbij Wim aan zijn studie op de universiteit van Leiden is begonnen, waarbij ik plagend zijn studie Wiskunde als “sommetjes maken” betitelde. Van zijn studie Statistiek is met de introductie van HPLC veelvuldig gebruik gemaakt om de vele tientallen validaties die moesten plaats vinden met zo weinig mogelijk inspanningen uit te voeren, maar die wel voldeden aan de richtlijnen van FDA en GMP. Wim was, met zijn analytische achtergrond, in staat om mijn soms vreemde gedachtensprongen te volgen en om te zetten in bruikbare protocollen.   

Hiernaast hielden we ons natuurlijk met meer serieuzere zaken bezig zoals het verzamelen van stickers op fruit, eerst op de ruiten van de zuurkast en later, toen op de ruiten plakken niet meer mocht, op alfabetische volgorde in multicahiers geplakt, want structuur was volgens ons beiden wel noodzakelijk. Voor het verzamelen van stickers werd bijna door iedereen op de vierde verdieping geholpen.

Bij de introductie van de eerste programmeerbare rekenmachine van Texas Instruments werd het welbekende spelletje “zeeslag” op mijn verzoek door Wim dusdanig aangepast, dat na elke poging de posities van de te treffen schepen werd aangepast. Dit leidde tot wanhoop bij collega’s die geen oplossing meer konden vinden.

Ook welbekend was het roze blok van 3*4*5 van 12 pentomino stukken, dit blok had 3940 unieke oplossingen. Elke door ons gevonden oplossing werd netjes opgetekend op ruitjespapier, zodat we makkelijk konden nagaan of we een nieuwe oplossing hadden gevonden. Met een door mij meegebracht Duits computertijdschrift wist Wim een computerprogramma in Basic om te zetten in Pascal, dit programma werd in de nacht op de computer van HPLC apparaten gedraaid. ‘s morgens waren we benieuwd wat de nieuwe oplossingen waren, met de huidige computers is het nu milliseconden spel.

De laatste jaren zaten we bij QA op dezelfde kamer, we waren beide ook verbonden aan de houdbaarheids- en standaarden commissie.

  
Zijn werk als voetbalscheidsrechter werd op maandag besproken of de genomen beslissingen wel streng, maar rechtvaardig waren geweest.

Verbazingwekkend was hoe Wim doorlopers, cryptogrammen etc. oploste, gewoon van linksboven naar rechtsonder zonder enige hapering. Ook heeft hij zelf nog kruiswoordpuzzels ontworpen, ik mocht daar ook nog mijn bijdrage aanleveren wat erg leuk was.

Als ik mij goed herinner behoorde de muziek van Moody Blues tot zijn favoriete muziek.

In juni 2006 hebben we fysiek afscheid van elkaar genomen omdat ik met de VUT ging, gelukkig hebben we altijd contact kunnen houden via e-mail.

We wensen jullie allen heel veel sterkte toe a.s. donderdag,

Lieve groetjes,

Renée en Rinus

Allereerst mijn condoleances voor z'n gezin en familie.

Wim heb ik begin jaren 70 leren kennen als collega-analist op het farmacalab. Tevens volgden wij de avondopleiding HBO analytische chemie. Hier herinner ik me z'n resultaten voor wiskunde tentamens. Hij scoorde gemakkelijker negens en tienen, waar ik met pijn een moeite net een voldoende haalde. Hij had duidelijk affiniteit met dat vak!

Later, begin jaren 2000, als opvolger van Karl van Hemert als statisticus bij R&D, hebben we nog wel eens zakelijk contact gehad.

Een paar jaar geleden heb ik een keer meegedaan aan de RRC fietstocht. Dat was ons laatste contact.

Al met al heb ik goede herinneringen aan Wim

Vele fietstochten waren er al geweest toen ik voor het eerst meeging, als ik me goed herinner in 2013 in de omgeving van Hilversum. Al fietsend raakten we aan de praat en bij elke fietstocht leerden we elkaar beter kennen en kreeg ik steeds meer sympathie voor Wim. Ik was blij te horen in een van de laatste tochten dat het beter met hem ging, maar helaas was dat niet van de gehoopte lange duur. Na de e-mail dat het erg slecht met hem ging gaf ik geen reactie en besteedde mijn tijd aan vakantie. De maandag na thuiskomst viel de kaart in de bus en ik realiseerde me meteen dat die van Wims overlijden was en dat ik te laat was. Henny, dat spijt me en we wensen jou, de kinderen en kleinkinderen veel sterkte toe. Donderdag en vrijdag zijn we er, ook namens Jan, die zelf te weinig energie heeft om met ons mee te gaan.

Het kernteam van Volt Den Haag wenst veel sterkte.

De ambassade van Kameroen, Astrids zakelijke netwerk, wenst ons veel sterkte.

De collega's van Pepijn wensen ons veel sterkte

Marleen Smeulders wenst ons veel sterkte

De RRC Fietsclub is ontstaan op de R&D afdeling RRC (Research Reken Club) bij Gist-Brocades (Gb) te Delft.  Om de team-building te stimuleren werd er van hogerhand een potje geld ter beschikking gesteld. Hans van Logchem organiseerde in 1978 de eerste afdelings-fietstocht naar Hoek van Holland. 
De pot was gelijk leeg. Collega’s die niet mee wilden fietsen waren vrij zelf iets anders te organiseren, maar dit gebeurde evenwel niet. 
Toen de RRC afdeling werd opgeheven, bleef de jaarlijkse RRC fietstocht toch bestaan. Ook de oud-collega’s die Gb verlieten voor een baan elders, bleven de fietsclub trouw. Het werd een trouwe vriendenclub. Wim en Hennie waren de eerste zij-instromers.  
Op voordracht van Karel van Hemert werd zijn  opvolger (in de statistiek)  Wim Plugge uitgenodigd. 
Volgens mijn (niet complete) foto-documentatie was hun eerste RRC-fietstocht in 2006 in het Friese Sint Nicolaasga. We verbleven aldaar in het hotel De Oorsprong. Het was een zeer winderig, koud en regenachtig weekend in het gebied van de Friese Meren. 
Het was voor Wim en Henny meer een wind- en waterdoop dan een vuurdoop.

Vanaf dit eerste moment hadden Wim en ik gelijk een grote ‘klik’.  Hij was net als ik een groot liefhebber  van nutteloze kennis en interessante weetjes . 
(Nutteloze kennis bestaat overigens niet!)
Wim kon het Nederlandse cultuur-landschap ‘lezen’ en verklaren.  Bij iedere fietstocht werd deze schier onuitputtelijke bron van kennis geopend. Al die weetjes en feitenkennis konden in de breedte en diepte worden toegelicht  in hun onderlinge samenhang. 
Wat heb ik hier allemachtig van genoten. 
Wim, een veelweter pur sang.
Een kenmerkend en illustratief voorbeeld. Op onze jaarlijkse meerdaagse RRC- fietstocht  2019 (hotel De Spanjaard) komen we in de buurt van Susteren langs een bord met daarop de tekst “Westlichtster Punkt Deutschlands”.
Wim’s reactie was:  “Dan loopt hier ook de lijn waar Limburg op z’n smalst is”.

Langzaam dringt het tot me door  hoe belangrijk Wim in mijn leven is geworden doordat we zoveel gemeen met elkaar hadden  en dat we dit –soms niet te stoppen – met elkaar konden en wilden delen.

Dit proces van  quasi nutteloze kennis  met elkaar delen is nu gestopt.
Er zijn tientallen plekken in Nederland, waar ik, als ik daar kom, aan je zal terugdenken, Wim!

Wim, je bent niet alleen “Uitgefietst,  uitgewandeld, uitgepuzzeld, uitgestreden”  . . . . maar ook UITGEDEELD

Vlaardingen, 5 juni 2025, 
mede namens Christa,

Denkend aan Wim,

Een gebeurtenis die in mijn gedachten bovenkomt heeft zich wederom afgespeeld bij de fietsclub van oud-collega's waarover al vaker melding is gemaakt. Ik had een fietstocht gevonden van ongeveer 65 km met slechts 1 stoplicht. Dit werd een leuke tocht via Hoek van Holland en Kijkduin met de hele club. De keer daarop had Wim ook een voorstel voor een nieuwe tocht uitgepuzzeld: ongeveer even lang, maar dan helemaal zonder stoplicht!

Op een zondag hebben we met z'n allen achter Wim aangefietst. Een prachtige tocht, en inderdaad zonder enig stoplicht....totdat we bijna weer bij het beginpunt waren. Op een kruising van het fietspad met een klein weggetje in Pijnacker was een tijdelijk stoplicht midden op de weg gezet! Toch kwam het alsnog goed: vanwege de zondag was het slechts een knipperlicht....

De dierbaren van Wim en ieder die met hem heeft meegeleeft wens ik, mede namens mijn vrouw, veel sterkte met dit verlies.

Karl en Nel 

Hoe herinneren wij Wim? Wim en Henny waren sinds vele jaren vaste deelnemers van de RRC-fietsclub. Steevast kwamen zij met hun fietsen, gebruikmakend van het openbaar vervoer naar het van te voren afgesproken startpunt van de fietstocht. Wind en regen deerden hen niet, ze waren er gewoon. Een door Wim uitgezette fietstocht in Zuid-Holland, een 60 kilometer lange tocht zonder één enkel verkeerslicht, hoe bijzonder is dit, kreeg als naam Rondje Plugge.

Wij herinneren Wim als een nuchter mens met veel gevoel voor humor, kon goed relativeren, liet zich niet leiden door de waan van de dag. Naast een ongelooflijke hoeveelheid weetjes en wetenswaardigheden had Wim ook een verbazingwekkende goede kennis van de Nederlandse geografie. Gewoon en toch bijzonder!

Henny, de kinderen en kleinkinderen wensen wij veel sterkte toe.

Lieve Beschermende broer Wim,

Hoe leiden honderdduizend wegen allemaal naar een ander doel?

Hoe jij ons meenam in jouw muzikale reis, onze gemeenschappelijke interesse.

Vorige donderdag, Hemelvaartsdag was ik nog op NPO radio 5 bij Bert Kranenbarg. Elk uur kwam er een favoriete artiest langs, zo ook jouw favoriet Boudewijn De Groot en Bert begon met het nummer Verdronken vlinder, als luisteraar mocht je ook een nummer aanvragen voor iemand, zo vroeg ik het nummer Wegen aan. Op het moment dat het op de radio kwam werden wij gebeld door nicht Astrid dat haar vader, mijn broer Wim was overgegaan. 

Bij Stefan Stasse bij het programma de Magical Mystery Tour van zondag, een virtuele onzichtbare reis van waar dan ook naar toe, heb ik het voor jouw speciale nummer, Magical Mystery Tour van The Beatles aangevraagd. 

Als reis/ spel speelde jij in je jeugd, de Tour de France  met het monopolyspel, met poppetjes, en we mochten allemaal meedoen, het algemeen klassement met als koploper Eddy Mercks.Ook op reis met legpuzzelen, steeds weer naar een andere plek, met ook steeds meer stukjes en moeder puzzelde ook vaak mee als je op het werk was. Dan ging ze op de grond zitten om stukjes te vinden die dan paste,  daar was ze ook heel goed in en als de puzzel klaar was werd de puzzel ook opgehangen. Op naar de volgende puzzel met nog meer stukjes. 

Biljarten deed je ook samen met mij, je grootste passie was muziek en daar heb ik heel veel van opgestoken en je hebt mij ook muziekverslaafd gemaakt. Maar o wat konden wij samen genieten van je muziek en als moeder niet thuis was gingen we de LP van Robert Long draaien en natuurlijk ook Boudewijn de Groot. De LP voor de overlevende van Boudewijn de Groot, heb ik de LP van je beschadigd, omdat ik nummer 3 telkens oversloeg: De Wilde Jager, om naar het nummer Testament te gaan. Jij kwam daar natuurlijk achter toen jij een kras op de lp merkte. O, wat was je boos op mij, maar gelukkig niet lang.

Voor op de middelbare school, hielp je me met mijn huiswerk en je had zelfs mijn boekverslag gemaakt:  De reis door het menselijk brein, maar ik had het hele boek niet gelezen en natuurlijk viel ik door de mand, maar hoe lief dat jij dat voor mij deed.

Ik kocht in 1973 van mijn zakgeld de single van The Rubettes -  Sugar Baby Love, welke ik eindeloos draaide op mijn Dual platenspeler, wat jullie niet konden waarderen. Toen ik op een dag thuis kwam, lag de single niet meer op de platenspeler, maar hing deze aan een spijker hoog  in jullie kamer, wat was ik boos. Jij hebt natuurlijk het singletje er weer afgehaald en aan mij teruggegeven.

Vaak bracht jij mij naar mijn werk bij Waayer de Kaasboer in de Driebergenstraat, mijn eerste baan, achterop de Zündapp, dan ging jij naar de Gist en Spiritus fabriek en dan haalde jij mij ’s avonds weer op. Ook heb je vaak bemiddeld als ik stiekem naar mijn vriendje wilde of ging, omdat jij toen om de hoek woonde op de Beeklaan waar jij samen met Henny een etage huurde. 

Ook ons mailverkeer als we weer eens mochten stemmen op de top 2000 of de Evergreen top 1000 en dan kreeg ik toch een beetje muziekscholing.  Ja verdieping is wat jij zeker in je had en ook zo mooi kon overbrengen.

Wegen, welke wegen heb jij de mensen gegeven, geborgenheid  je kennis,  onvoorwaardelijke liefde en betrokkenheid,  je was een fijne broer in mijn leven. Hoop dat je al je muziekkennis mee mag nemen met je reis en daar waar jij  alle zielen blij mag maken met jouw muziek.

Ik ga je missen, maar laat je in liefde los zodat jij je eigen weg mag gaan naar de andere wereld, overkant of gene zijde, wat voor naam je er ook aan mag geven. Hopende dat jij nu je rust mag vinden en ook geen pijn meer hebt. 

Je bent nu aan de overkant, waar geen haast is en geen pijn. Een plek van weten, van terugkeren naar wie je altijd al was. Als wij stil worden, heel even maar, dan voelen we misschien dat Wim ons nog ziet. Een mooie, vredige, veilige reis lieve broer, bedankt dat je mijn broer bent geweest. Een liefdevolle rustige broer met een hart van goud, ook nog eens eerlijk en een mooi mens.

Heel veel liefs van je jongste zusje Tineke 

Lieve Beschermende broer Wim,

Hoe leiden honderdduizend wegen allemaal naar een ander doel?

Hoe jij ons meenam in jouw muzikale reis, onze gemeenschappelijke interesse.

Vorige donderdag, Hemelvaartsdag was ik nog op NPO radio 5 bij Bert Kranenbarg. Elk uur kwam er een favoriete artiest langs, zo ook jouw favoriet Boudewijn De Groot en Bert begon met het nummer Verdronken vlinder, als luisteraar mocht je ook een nummer aanvragen voor iemand, zo vroeg ik het nummer Wegen aan. Op het moment dat het op de radio kwam werden wij gebeld door nicht Astrid dat haar vader, mijn broer Wim was overgegaan. 

Bij Stefan Stasse bij het programma de Magical Mystery Tour van zondag, een virtuele onzichtbare reis van waar dan ook naar toe, heb ik het voor jouw speciale nummer, Magical Mystery Tour van The Beatles aangevraagd. 

Als reis/ spel speelde jij in je jeugd, de Tour de France  met het monopolyspel, met poppetjes, en we mochten allemaal meedoen, het algemeen klassement met als koploper Eddy Mercks.

Ook op reis met legpuzzelen, steeds weer naar een andere plek, met ook steeds meer stukjes en moeder puzzelde ook vaak mee als je op het werk was. Dan ging ze op de grond zitten om stukjes te vinden die dan paste,  daar was ze ook heel goed in en als de puzzel klaar was werd de puzzel ook opgehangen. Op naar de volgende puzzel met nog meer stukjes. 

Biljarten deed je ook samen met mij, je grootste passie was muziek en daar heb ik heel veel van opgestoken en je hebt mij ook muziekverslaafd gemaakt. Maar o wat konden wij samen genieten van je muziek en als moeder niet thuis was gingen we de LP van Robert Long draaien en natuurlijk ook Boudewijn de Groot. De LP voor de overlevende van Boudewijn de Groot, heb ik de LP van je beschadigd, omdat ik nummer 3 telkens oversloeg: De Wilde Jager, om naar het nummer Testament te gaan. Jij kwam daar natuurlijk achter toen jij een kras op de lp merkte. O, wat was je boos op mij, maar gelukkig niet lang.

Voor op de middelbare school, hielp je me met mijn huiswerk en je had zelfs mijn boekverslag gemaakt:  De reis door het menselijk brein, maar ik had het hele boek niet gelezen en natuurlijk viel ik door de mand, maar hoe lief dat jij dat voor mij deed.

Ik kocht in 1973 van mijn zakgeld de single van The Rubettes -  Sugar Baby Love, welke ik eindeloos draaide op mijn Dual platenspeler, wat jullie niet konden waarderen. Toen ik op een dag thuis kwam, lag de single niet meer op de platenspeler, maar hing deze aan een spijker hoog  in jullie kamer, wat was ik boos. Jij hebt natuurlijk het singletje er weer afgehaald en aan mij teruggegeven.

Vaak bracht jij mij naar mijn werk bij Waayer de Kaasboer in de Driebergenstraat, mijn eerste baan, achterop de Zündapp, dan ging jij naar de Gist en Spiritus fabriek en dan haalde jij mij ’s avonds weer op. Ook heb je vaak bemiddeld als ik stiekem naar mijn vriendje wilde of ging, omdat jij toen om de hoek woonde op de Beeklaan waar jij samen met Henny een etage huurde. 

Ook ons mailverkeer als we weer eens mochten stemmen op de top 2000 of de Evergreen top 1000 en dan kreeg ik toch een beetje muziekscholing.  Ja verdieping is wat jij zeker in je had en ook zo mooi kon overbrengen.

Wegen, welke wegen heb jij de mensen gegeven, geborgenheid  je kennis,  onvoorwaardelijke liefde en betrokkenheid,  je was een fijne broer in mijn leven. Hoop dat je al je muziekkennis mee mag nemen met je reis en daar waar jij  alle zielen blij mag maken met jouw muziek.

Ik ga je missen, maar laat je in liefde los zodat jij je eigen weg mag gaan naar de andere wereld, overkant of gene zijde, wat voor naam je er ook aan mag geven. Hopende dat jij nu je rust mag vinden en ook geen pijn meer hebt. 

Je bent nu aan de overkant, waar geen haast is en geen pijn. Een plek van weten, van terugkeren naar wie je altijd al was. Als wij stil worden, heel even maar, dan voelen we misschien dat Wim ons nog ziet. Een mooie, vredige, veilige reis lieve broer, bedankt dat je mijn broer bent geweest. 

Een liefdevolle rustige broer met een hart van goud, ook nog eens eerlijk en een mooi mens.

Heel veel liefs van je jongste zusje Tineke 

Bij een van de vele fietstochten kan ik mij een monoloog herinneren van Wim die zonder dat ik daar enige aanleiding toe gaf het nodig vond de opeenvolgende koningen van Franrijk chronologisch aan mij te benoemen vanaf Lodewijk XIV tot aan pakweg Napoleon met talrijke uitstapjes over aantallen maitresses en al dan niet erkende bastaardkinderen.

Ik probeerde een aantal keren tijdens de uiteenzetting net te doen of ik het allemaal onthouden had tot dan toe en vervolgens ging Wim gewoon verder.

Deze gebeurtenis heeft behoorlijk indruk op mij gemaakt maar later op die dag schoot mij te binnen dat er bij het RRC inderdaad nog meer mensen - ik noem geen namen - rondlopen met een zeer goed geheugen en een fascinatie voor allerlei weetjes zoals delen van het NS-spoorboekje uit het hoofd weten.

Henny en verdere familie veel sterkte toegewenst in de komende moeilijk periode.

Inge & Hans van Santen