Ruud Visser

De laatste keer dat ik je zag was bij de crematie van mijn vader Fred Visser, nu 15 jaar geleden. Daar vóór  hadden we ook geen contact, maar héél vroeger regelmatig met jouw moeder en jullie, mijn neefjes. Vond je een mooie jongen en, zo te zien ben je dat gebleven.

Heel veel sterkte met dit verlies,

Linda, ook 75 jaar, net geworden...

Lieve Lenie, Violet&Michiel,

Met veel verdriet heb ik kennis genomen van het plotseling overlijden van onze vriend Ruud.

Nog regelmatig denk ik aan onze jeugd samen, onze onderlinge competitie en avonturen sinds de kleuterklas, de lagere school, de Dalton Hbs en de staalbouw in Delft. 

Min oprechte deelneming en veel sterkte met de verdere afhandeling.

Geert

Ruud was als broer afwisselend heel prettig in zijn gedrag en (ook wel eens) heel lastig. Als klein kind al wilde hij altijd dat de dingen in zijn omgeving gebeurden zoals hij dat wilde. Maar de hieraan ten grondslag liggende eigengereidheid heeft er tegelijk voor gezorgd dat hij een aantal opmerkelijke dingen in zijn leven gedaan heeft. Als hij zich in iets vastbeet, dan kreeg hij het ook voor elkaar! Het zal mogelijk vreemd overkomen: hij was wel mijn jongere broertje maar toch heb ik zijn handelen nogal eens als voorbeeld genomen.  Van de achteruitgang van zijn geheugen heb ik veel verdriet gehad. Hij kende mij niet meer en eigenlijk was hij niet meer degene die ik als mijn broer kende. Een pleister op deze wonde moge zijn dat ik me ervan bewust ben dat hij heel rustig, zonder dat hij ook maar enigszins geleden heeft, heen gegaan is. ik zal hem echter ieder moment van mijn verdere leven blijven missen.

Beste Leny, Violet en Michiel, 

Ik heb mooie herinneringen aan interessante energie-besparingsprojecten in de Nederlandse industrie die ik samen met Ruud heb gedaan. Daarbij heb ik het nodige geleerd van Ruud over de aanpak. 
Op de terugweg van een bedrijfsbezoek maakte hij in de auto meestal leuke grapjes en opmerkingen. 

Gelukkig heb ik Ruud nog kunnen bezoeken in Akkerleven.
Heel veel sterkte gewenst.

Mark en Quendoline   

Beste Lenie en kinderen,

Mijn eerste herinnering aan Ruud is de dag dat Ruud binnen kwam bij Akkerleven om te komen kijken wat zijn toekomstige kamer zou worden, was er live muziek in de hal, en aan Ruud te zien hield hij van muziek,hij begon gelijk te dansen. Later bleek dat Ruud bij mijn moeder Mien op de afdeling woonde. Zij kon het prima vinden met Ruud. Ook al ging hij snel achteruit, had ik het idee dat Ruud alleen iets deed wat hij zelf wilde, hij kon ook heel ondeugend kijken. Iedere dag was jij daar om mee te helpen voor verzorging. Bewonderingswaardig. 

Lenie en de kinderen heel veel sterkte met het verlies van jullie Ruud.

Lieve Leny, Violet en Michiel,

Gecondoleerd met het verlies! 
Ik heb Ruud leren kennen in Akkerleven. Hij woonde op dezelfde afdeling als mijn moeder Mien de Vette. Als ik er was had  ik altijd wel even contact met Ruud. Even helpen met drinken, wat eten, grapjes maken, vond het gezellig met hem. Leny, jou bewonderde ik om je tomeloze inzet voor Ruud, niets was je teveel, ging door het vuur voor hem. Bewonderenswaardig!

Ik wens jullie heel veel sterkte met dit verlies. 

Anne van Eijk

Ruud kende ik als de vader van mijn middelbare school vriendin, Violet. Ik kwam er regelmatig over de vloer, ook erna nog. Wat Ruud voor mij definieerde was zijn humor. Zijn flauwe grappen en gekke blikken (die laatste heeft zijn dochter duidelijk geërfd van hem) zullen mij altijd bijblijven. 

Lieve Leny, Violet en Michiel, ontzettend veel sterkte met het gemis van jullie man en (schoon)vader.