Lia de Vries

Op school van de kinderen kwamen wij elkaar tegen. Gaandeweg werd het contact intenser, wisselden wij onze ervaringen en ook zorgen uit. Wat Lia goed kon was luisteren, spiegelen, wachten wanneer je eraan toe was om haar kijk ergens op te kunnen horen en de kluwen van feiten en emoties te ontwarren. Heel integer en bovenal ongelooflijk trouw aan vriendschappen.                                                                                              Haar levenslust en kracht om ondanks- of juist dankzij- haar kwetsbare gezondheid het leven te omarmen en te gaan voor wat dit waardevol maakte, stemde je wel eens nederig.  Zij pakte aan wat zij op haar pad tegen kwam. Wat we samen deelden was het plezier dat we beleefden aan het bezoeken van musea. Menig tentoonstelling  hebben we bezocht. Want met Lia kon je ook genieten en lachen!

Lia zal altijd in onze gedachte blijven ,als de moeder van onze schoondochter

Bewonderenswaardig hoe Lia, ondanks haar tegenstribbelende gezondheid, altijd zoveel deed voor anderen en zo (pro)actief in het leven stond. 

Lia genoot ook van het contact met haar buren en vond het altijd leuk een praatje te maken in en om de flat, een koffietje te doen en aanwezig te zijn bij de jaarlijkse burenborrels (die ze altijd "de leuke-buren-borrel" noemde). Ze was dan ook diep teleurgesteld dat ze niet bij de laatste borrel kon zijn vorige maand. Toen lag ze namelijk al in het ziekenhuis. Ik heb haar beloofd dat er een zomer-editie georganiseerd zou worden, daar keek ze al naar uit. Dat ze die niet meer mee zou kunnen maken, hadden wij nooit durven denken.

Heel veel sterkte voor alle nabestaanden. 

3 jaar geleden met Lia in de kookgroep van hospice de liefde begonnen.

Wat een prachtige vrouw om in ons team te hebben en ondanks haar afnemende gezondheid zat ze er de vorige vergadering gewoon.

Nog geopperd zal ik je ophalen, nee hoor moet toch trainen ga gewoon lekker met de fiets over de brug.

Zo ontzettend veel bewondering altijd gehad voor haar, hoe ik de keuken in een chaos kon laten veranderen hield ze hem altijd keurig strak.

Ga je missen lieve Lia zeker je af en toe aparte sausjes en combinaties maar smaken deden ze altijd.

Rust zacht 

Het was 1995: voor mij een nieuwe baan, nieuwe collega’s.. en ook al snel een nieuwe vriendin en dat was Lia. We vonden elkaar op de bovenste verdieping aan de Schiekade…er bleek verwantschap in belangstelling: boeken, films, de kinderen, de gebeurtenissen op t werk.  Altijd wat om uit te wisselen. Samen gingen we op stap, samen naar de film, samen uit eten.. soms gewoon even een praatje, soms voerden we gesprekken tot diep in de nacht. Ook in tijden dat t leven niet echt kabbelend was. Dat hebben we onder alle omstandigheden zo volgehouden en ik kijk daar met heel veel dankbaarheid op terug. Dank je wel Lia voor jouw jarenlange vriendschap. Een laatste liefdevolle groet van Hanneke

Ik heb Lia leren kennen in Hospice de Liefde waar we allebei in de kookgroep zaten. Lia de rust zelve en ik druk en chaotisch, toch waren we een goed team en hebben een aantal keer een leergang lunch verzorgd samen. Lia stelde zich dan altijd in dienst van mij en was dan mijn snijmaatje. In opdracht sneed ze allles wat ik haar gaf.

Zelfs nadat ze een tijdje uit de running was ivm haar gezondheid hebben we in januari nog samen gekookt. Ik bewonderde haar rust en zij bewonderde mijn creativiteit. Het was een mooi combi.

Lia was ook een stabiele factor tijdens onze kookgroep overleggen, als de discussies alle kanten opvlogen was Lia er altijd om iedereen weer even op het goede spoor te brengen, daar was ze goed in.

Ik zal Lia herinneren als een intelligente, zorgzame vrouw, moeder en oma. en we gaan haar in het Hospice missen.

Lieve groet Hanneke