Wil ter Horst - Blom
Geloof, hoop en liefde, maar de meeste van deze is de Liefde.
Omdat er liefde is, bestaat er geen voorbij.
Omdat er liefde is, bestaat er geen voorbij.
Uitvaartinformatie
De afscheidsdienst wordt gehouden op dinsdag 19 augustus om 11.00 uur in de Dorpskerk, Koningshof 3 in Pijnacker.
De afscheidsdienst is ook te volgen op www.youtube.com/c/dorpskerkpijnacker
Aansluitend begeleiden wij haar naar haar laatste rustplaats op de nabijgelegen begraafplaats en herenigen wij haar met haar man.
Na afloop is er gelegenheid tot condoleren en ontmoeten in de ontvangstruimte van de kerk.
Vul uw e-mailadres in en wij sturen u een herinnering.
Later een bericht plaatsen?
Mail mij een herinnering
Mail mij een herinnering
Lieve familie,
Gecondoleerd met het overlijden van jullie moeder. Ik herinner je moeder als een warme hartelijke vrouw en ze was een hartsvriendin van mijn moedert. Helaas is hun contact verwaterd toen mijn moeder haar geheugen aan het kwijtraken was.. Mijn moeder leeft nog steeds en ik ga er vrijdag voor een aantal dagen heen en zal vertellen van jullie moeder. Ik kan helaas niet bij de afscheidsdienst zijn omdat ik dan nog bij mijn moeder ben maar ik wens jullie veel sterkte bij alles wat op jullie afkomt. Ik hoop van harte dat jullie lieve mensen om jullie heen hebben en troost kunnen vinden bij elkaar!
Lieve groet,
Marijke Obbink
Ribeslaan 6
2641CK Pijnacker
Lieve familie
De eerste keer dat ik bij Ger en Wil kwam was als bezoekdame vanuit de ontmoetingskerk zo"n 20 jaar geleden. Toen mijn periode er op zat ben ik hun prive blijven bezoeken. In die tijd heb ik samen met mijn man Jan van hen het spel Canasta leren spelen. Dit deden we regelmatig met elkaar. Ook nadat Ger was overleden. Na mijn pensionering 12 jaar geleden is dit een vast bezoek geworden op woensdagmiddag. In die tijd heeft zij veel voor mij betekend. Zeker ook in de periode, 8 jaar geleden, dat onze dochter Erica plotseling overleed. Zij leefde in alles mee als was zij mijn eigen moeder. Vele malen zijn we samen naar de graven van Ger en Erica gewandeld waar we dan in alle rust even stil op een bankje zaten.
Toen haar actieradius steeds kleiner werd en zij appte dat ze geld en maaltijden nodig had antwoordde ik: Dan kom ik met de auto. Zo kon zij toch zelfstandig nog wat boodschappen doen.
Ook een paar keer naar de tennis gereden waar we dan onder het genot van een versnapering naar de tennissers zaten te kijken.
Maar wat mij vooral altijd zal bijblijven haar eeuwige optimisme. Ook toen ze niet meer kon praten en de uitdrukking Vrijheid blijheid
Ik wens jullie , ook namens mijn man, toe dat zij altijd in jullie hart mag zijn.
Ik ben blij dat zij in alle rust mocht inslapen en zij weer bij haar Ger mag zijn
Mijn oprechte deelneming bij het verlies van Wil voor kinderen en kleinkinderen.
Via de kerk ken ik de familie Ter Horst al heel lang. Na het overlijden van Ger en Jan kregen onze moeders een hechte band. Vaak zagen ze elkaar of belden ze elkaar op.
Na het overlijden van mijn moeder An was Wil erg verdrietig. Af en toe zocht ik haar op. Eerst aan de Baaienburg en later in De Patrijs.
Veel respect heb ik voor haar omgaan met haar ziekte. Ook genoot ik van haar oprechte belangstelling.
Ik zal haar missen!
Hilde Hazenberg
Lieve familie,
Fijn dat Wil ooit op ons pad gekomen is. Een vriendelijke, bescheiden vrouw met grote interesse in de medemens en de natuur. Jammer dat lichamelijke gebreken haar beletten haar hobby's uit te oefenen. Piano spelen, tekenen, dikke boeken lezen, het ging niet meer. Terwijl ze er alle tijd voor had.
Scrabbelen, ja dat kon ze! Honderden spelletjes hebben we bij ons thuis met haar gespeeld en het was altijd weer gezellig. Wil had een enorme woordenschat en ze speelde gewiekst. Komisch, hoe ze 'uitviel' naar Johan als hij tijdens zijn beurt haar plannen doorkruiste: 'lummel!' Na het bijpraten-met-thee speelden we meestal twee spelletjes, waarvan Wil er steevast één won.
Bij mooi weer maakten we soms een uitstapje. Naar De Horsten, de Japanse tuin, Voorlinden .... Toen Wil nog goed ter been was ook naar Kijkduin. Zodra Wil de zeelucht opsnoof begon ze Kloos te citeren: 'De zee, de zee ...'. Over haar gezondheidsproblemen klaagde ze nooit. Als je er naar vroeg relativeerde ze altijd de ongemakken. Niet meer kunnen spreken viel haar zwaar. Dat moet ook heel erg geweest zijn. Maar ook daar stond ze niet lang bij stil. Maakte ons nota bene een keer duidelijk dat ze het voor ons ongezellig vond.
We zullen Wil missen, dat ondeugende vonkje in haar ogen, de dikke knuffel bij hij elk afscheid. Maar er zullen altijd dingen zijn die ons weer aan Wil doen denken.
Johan en Mieke Hoek.
Lieve familie,
In deze dagen van afscheid nemen delen we graag een foto uit het archief van broer Ton als een tasbare herinnering aan de vele vrolijke momenten en de warme band met Wil en Ger.
In gedachten bij jullie,
Corrie Blom-Baars en kinderen