Pieter Oudijn

Als wij denken aan de familie Oudijn, denken we aan chalet 357 in Zeeland.  Denken we aan Piet Oudijn, denken we onmiskenbaar aan de schitterende molen in de voortuin waarover hij elk jaar vol trots vertelde hoe hij die zelf in elkaar had gezet. Een volledig terechte trots: het zien van die molen bij het nemen van de laatste bocht was zeventien jaar lang het startschot van een paar heerlijke zomerweken.

Rust zacht.

Toen wij op bezoek kwamen vanuit Canada, gingen we naar Zeeland. We hebben zo'n gezellige tijd gehad met Men en Piet. In de dag gingen we fietsen en s'avonds speelden we spelletjes. Men kookte heerlijk en natuurlijk brachten wij een lekkere fles wijn van het lokale winkeltje. Dat zijn mooie herinneringen. Een keer gingen we fietsen en zijn we kletsnat geworden van de regen. Mijn rode jas was doorgeregent en alles eronder was rood geworden. Voor ons was Piet onze laatse zwager en we zullen hem missen. We weten dat hij in goede handen is.

Hugo en Leny van Woerden

Edmonton, Alberta, Canada

Jaren geleden, toen wij op bezoek kwamen vanuit Canada, zorgde Tante Men en Oom Piet ervoor dat alle neven en nichten er waren voor een heerlijke maaltijd en een gezellige reunie. We hebben zo veel lol gehad. Ook gedurende meer recente bezoeken naar Nederland gingen we altijd op bezoek. Deze foto maakte we in 2019 en was de laatste keer dat we hem zagen. Oom Piet was altijd vriendelijk en positief. Ook onze zoon Peter, toen hij zelf op bezoek was in Nederland met zijn vrouw, heeft goede herinneringen van een fietstocht met Oom Piet.

Ik heb u, als huishoudelijke hulp van u eeuw vrouw, heel wat keren begroet, en uw vaste opmerking was dan: "Hallo, ken ik u?" :)

Ik heb u inderdaad gekend.

U maakte mij soms aan het lachen, met uw (flauwe) grapjes. Ik bewonderde uw vakmanschap, te zien in o.a. de molens in de voor en achtertuin, en andere creatieve en innovatieve uitingen in uw/ jullie huis. 

Ik wens uw lieve vrouw, die op en top voor u gezorgd heeft, heel veel sterkte. Ook de familie, die ook veel hulp geboden heeft, veel sterkte gewenst.

Ja, dat is lang geleden dat ik de krant mocht brengen aan de dorpsstraat in Schipluiden. Altijd stond de deur open en een grap was snel gemaakt. Toen de familie naar Delft vertrok is het contact verloren gegaan maar door de advertentie in de krant op zondag kwamen deze gedachten weer naar boven. Heel veel sterkte voor jullie allemaal om zonder de spil in de familie verder te kunnen gaan.

n’ hartelijke groet 

Wim Koole

Beste familie Oudijn. 

Allereerst gecondoleerd met het heengaan van Piet Oudijn. Ik denk dat u zijn nuchtere kijk op de wereld wel zal missen.

Toen ik in de jaren '80 als onervaren ouderling met "meneer Oudijn" in de kerkeraad zat, kwam hij weleens eens een praatje maken om me gerust te stellen en het wat te relativeren.

Later ging ik op de cantorij en zat in de pauze tussen de Schipluidenaren Dirk Diederik, Piet Oudijn, Henk van Dorp e.a. met hun mooie verhalen. Die kon ik als portiekkind uit Den Haag wel waarderen.

Ik wens u verder vrede en alle goeds.

Het was een mooie tijd aan de Dorpsstraat.  Ik herinner jullie nog heel goed. Ik woonde een paar huizen terug op nr 41. Vaak paste ik op de kinderen dat vond ik altijd leuk. Met z'n allen eten, we hadden altijd plezier. Voor Japie naaide ik een pakje en voor Gerda een jurkje. De buurman zag ik in de strenge winter van 1963 op een morgen een keer schaatsen over de straat. Voor de buurvrouw haalde ik wel eens rupsen uit de bloemkool. Zo wat herinneringen.  Ik wens jullie veel sterkte. 

Lieve groet van Ria  Hofstede van Etten 

.