Ik moet het nog maar zien te halen, denk ik vaak bij mensen die ouder zijn dan ik. In de dagelijkse praktijk maak ik maar al te vaak mee dat aan het leven veel te vroeg een einde komt. Een vrouw van 30 die een epileptische aanval niet overleeft, gevolgd door haar vader van nog geen 65, bij wie het verlies hem een zetje over de rand gaf. Het bevestigt voor mij elke keer dat je niet moet wachten tot je ouder wordt, want misschien word je dat wel niet. Leuke plannen? Begin er maar vast mee.
Het komt voor mij nog dichter bij als iemand van mijn geboortejaar overlijdt. Dat was het geval toen de schoondochter van een oude man zich bij mij meldde. Ik had kort daarvoor zijn uitvaart begeleid. Zijn overlijden was 'geaccepteerd'. Verdrietig, natuurlijk, maar de familie had er vrede mee. Een fijne familie, we hadden leuk contact. Een poosje later had ik zijn schoondochter aan de telefoon. Ik dacht: ojee, gaat moeder dood? Of is ze al overleden? Maar haar boodschap was veel schokkender. Zij bleek uitbehandeld te zijn en wilde met mij haar uitvaart voorbespreken.
Een vrouw van mijn leeftijd, met twee puberkinderen en een man. We zagen elkaar nog geen halfjaar daarvoor, zomaar van alles naar niets. Ze hadden nog zoveel plannen, vertelde ze. Een camper kopen als de kinderen wat ouder waren. Samen reizen, Europa zien. Elke maand legden ze er geld voor opzij. En dan haar zorgen. Haar jongste dochter had diabetes. Zij was degene die haar dochter daarin begeleidde, met haar meerekende met de verhouding koolhydraten en insuline, en alles wat er bij deze ziekte komt kijken. Ik ging vergelijken: mijn kinderen waren al de deur uit, die zorgden voor zichzelf. Haar man zou heel veel op zijn bordje krijgen als zij zou wegvallen.
Het was een bizarre ervaring om met iemand van mijn eigen leeftijd haar uitvaart te regelen. Ik vond dat heel knap van haar. Ook hoe ze probeerde haar dochters erbij te betrekken. De meisjes vonden het moeilijk en sloegen dicht. Om ze tot een muziekkeuze te verleiden, zei ze: 'Als jullie niks zeggen, dan wordt het 'bacardi lemon' hoor.' Oftewel: het liedje 'Ik Ga Zwemmen' van Mart Hoogkamer, dat zij allemaal vreselijk vonden. Dat brak de spanning en zette hun hoofden in beweging.
Dus ja, oud worden is een zegen. Mijn moeder, die inmiddels overgrootmoeder is, heeft er soms moeite mee als ze door mijn kleinkinderen ouwe oma genoemd wordt. Ik zeg: noem mij straks maar lekker ouwe oma, ik wil het graag beleven.
